Ks. Stanisław Tomaszewski

w zakonie ANDRZEJ (1901-1968), duszpasterz polonijny i misjonarz w Argentynie, franciszkanin.

Urodził się 21 VII 1901 r. w Gradowie k. Piotrkowa Kujawskiego, w rolniczej rodzinie Mateusza i Marii z d. Kowalkowskiej. Brak wiadomości o miejscu podstawowego i początków wykształcenia średniego. Wszystko wskazuje, że od założenia, czyli od roku szkolnego 1916/ 1917, był uczniem Gimnazjum Humanistycznego im. ks. Jana Długosza we Włocławku. Na pewno w roku szkolnym 1918/1919 kończył w nim szóstą klasę. Od 25 XI 1918 r. do 1 III 1919 r. pomagał w prowadzeniu szkolnej „Taniej kuchni", której celem było wspieranie niezamożnych uczniów. Dnia 3 IX 1919 r. wstąpił w Wieliczce do Zakonu Braci Mniejszych w Prowincji Matki Bożej Anielskiej, a równo rok później złożył śluby zakonne i po przeniesieniu go do Krakowa rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów Konwentualnych. W latach 1920-1922 razem z wykładami filozofii zaliczył, podobnie jak inni, także materiał dwu ostatnich klas gimnazjalnych. Dnia 11 I 1922 r. dobrowolnie opuścił zakon, uzyskując od Stolicy Apostolskiej zwolnienie ze ślubów zakonnych. Przyjęto go do Seminarium Duchownego we Włocławku, ale już w czerwcu tego roku postanowił wrócić do zakonu. Zarząd prowincji pozytywnie ustosunkował się do jego prośby tak, że 13 VII 1922 r. w Wieliczce ponownie rozpoczął nowicjat, który od 5 września tr. kontynuował w Krakowie, gdzie też 14 VII 1923 r. złożył śluby zakonne. Równocześnie odbywał studia teologiczne, a dzięki kolejnemu zezwoleniu Stolicy Apostolskiej dnia 15 VII 1925 r. złożył profesję uroczystą i w przeciągu dwóch tygodni przy- jął trzy wyższe święcenia; święceń kapłańskich udzielił mu biskup przemyski Anatol Nowak dnia 2 sierpnia tr. w Kalwarii Pacławskiej k. Przemyśla.