Ks. Krystyn (Wojciech Stanisław Gondek)

Gdy wybuchła II wojna światowa, pracy duszpasterskiej przybyło, bo Niemcy po wkroczeniu w dniu 14 IX 1939 r. do Włocławka wkrótce zamknęli katedrę i świątynię parafialną św. Jana, a 7 XI aresztowali resztę księży wraz z bpem Michałem Kozalem. Do maja 1940 r., kiedy otwarto kościół św. Jana, świątynia franciszkańska stała się centrum duszpasterskim dla Polaków. Trzech księży musiało sprostać wszystkim obowiązkom, łącznie z posługami parafialnymi. Być może, współpracował w konspiracji z Kujawskim Związkiem Polityczno-Literackim, który zawiązał się w lutym 1940 r. na bazie młodzieżowych grup Akcji Katolickiej. Rano 26 VIII 1940 r. przybył do klasztoru gestapowiec, który oświadczył zebranym zakonnikom, że wszyscy, z wyjątkiem o. gwardiana Narcyza Turchana, udadzą się do Rzeszy w celu nauki języka niemieckiego potrzebnego w pracy duszpasterskiej. Zgodnie z jego poleceniem o godz. 11 stawili się w siedzibie Gestapo (ob. ul. Kościuszki 26), skąd wieczorem razem z innymi duchownymi zostali wywiezieni do obozu przejściowego w Szczeglinie k. Mogilna, a po trzech dniach do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen k. Oranienburga pod Berlinem, zaś 14 XII tr. do Dachau k. Monachium.

Gondek umieszczony został w izbie trzeciej bloku 30, skąd udawał się do ciężkiej pracy na plantacjach, a potem roznosił kotły z jedzeniem do baraków. Trapiony chorobą płuc, słabo odżywiony i często głodujący, z trudem wypełniał swoje obowiązki. Za wszelką cenę pragnął żyć i służyć Kościołowi. Dlatego, gdy jednego ze współbraci zakonnych 26 II 1942 r. zwolniono z obozu dzięki staraniom rodziny, dnia 3 V tr. napisał do matki, przełożonych zakonu i znajomych z Włocławka prośbę o wyjednanie mu podobnej laski "i to jak najszybciej, bo niedługo będzie za późno" przez interwencję u abpów Iwowskich: Bolesława Twardowskiego, łacińskiego, i Andrzeja Szeptyckiego, grecko-katolickiego. Matka Gondka napisała list do A. Hitlera, skutkiem czego dom w Słonej odwiedziła policja niemiecka. Niestety, wkrótce nadeszła z Dachau wiadomość o śmierci o. Krystyna 23 VII 1942 r. Współbrat zakonny wspomina, że do końca pozostał "spokojny, zrównoważony, bardzo lubiany, szanowany przez współwięźniów".

Beatyfikowany 13 VI 1999 r. w Warszawie wśród 108 męczenników II wojny światowej. Dnia 11 VII tr. w kościele braci mniejszych w Zakliczynie poświęcono ołtarz ku jego czci. We Włocławku znalazł się na zbiorowym obrazie wszystkich pięciu męczenników związanych pracą z tym miastem, który poświęcono 21 V 2000 r. Natomiast decyzją uczniów, Rady Pedagogicznej i Rady Rodziców 16 VI 2001 r. został ogłoszony patronem Gimnazjum w Zakliczynie.