Ks. Henryk Demrych

W I. 1929. 1931 pełnił funkcję wicerektora i wykładowcy w Domu Misyjnym w Zduńskiej Woli Od 15 VIII 1931 r. do 30 VI 1935 r. pełnił funkcję dyr. Księgarni i Drukarni Diecezjalnej i wikariusza katedralnego, współpracując w pierwszym roku w katedrze z ks. Stefanem Wyszyńskim. Od V 1934 r. zajął się duszpasterstwem na Grzywnie, dzielnicy ówczesnej biedoty Włocławka, a jako administrator powstałej tam 6 11 1935 r. parafii Najświętszego Serca Jezusowego, zakupił ziemię pod świątynię parafialną. Ufundował też organy Przy kaplicy zakonnej pełniącej funkcję świątyni parafialnej powstał zakład dobroczynny. We IX 1938 r. przełożony zgromadzenia ks. Orione wezwał go do Rzymu dla dokończenia studiów z zakresu prawa kanonicznego. Wrócił do Włocławka prawdopodobnie na przełomie IX i X 1939 r. i zamieszkał w domu zakonnym. Został aresztowany przez Niemców 7 XI 1939 r. Początkowo był więziony we Włocławku, następnie w obozach przejściowych w Lądzie i Szczeglinie, a później w Sachsenhausen i Dachau. Z Dachau został wyzwolony 29 IV 1945 r. Swoje wspomnienia obozowe Z Dachau do Kalisza opublikował w 1948 r. w Kaliszu. Od IX 1945 r. do X 1946 r. był dyr. Liceum i Gimnazjum Polskiego w Monachium. 17 X 1946 r. wyjechał do Polski. Jeszcze w tym samym miesiącu dotarł do Włocławka. Został adm. par. Błenna (18 XI 1946-31 XII 1947). Potem pracował w domu misyjnym w Zduńskiej Woli, a następnie w Kaliszu, gdzie zajmował się utworzeniem dzieła miłosierdzia, które św. Józefowi ślubowali kapłani za wyzwolenie z Dachau. Objął obowiązki dyrektora sekretariatu Bractwa św. Józefa. Był także penitencjarzem w kolegiacie kaliskiej, od 25 XI 1948 r. i kapelanem klasztoru karmelitanek (1 X 1949-1950). Przeżycia obozowe i prowadzone na nim doświadczenia pseudomedyczne odcisnęły piętno na stanie zdrowia. W VI 1950 r. otrzymał urlop zdrowotny, który spędził w Sadłowie znajdującym się na terenie diecezji płockiej. Już w VII zadeklarował chęć pracy w diecezji płockiej. Najpierw został administratorem parafii Płonne (14 VIII 1950- 1 IV 1961), gdzie wyremontował kościół. W tym też czasie-24 VI 1952-został inkardynowany do diecezji płockiej. Następnym miejscem jego pracy była par. Trąbin, od 1 IV 1961 r. Z powodu zdrowia 1 IX 1967 r. zrezygnował z prowadzenia tej parafii i jako emeryt zamieszkał w Rypinie, gdzie zm. w szpitalu 18 XII 1967 r. Pochowany w Sadłowie.

W aktach IPN znajduje się informacja, że w roku 1955 zrezygnowano z działań na rzecz pozyskania go do współpracy z Urzędem Bezpieczeństwa, gdyż nie wyraził na nią zgody.