s. Władysława Ziółko
Włocławski Słownik Biograficzny, pod red. S. Kunikowski, tom 5, s. 175-176.
(1911-2007), siostra Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytka), zasłużona pielęgniarka oraz parafialna opiekunka chorych i ubogich we Włocławku.
Urodziła się 3 III 1911 r. w miejscowości Wierzbica k. Radomia w rodzinie rolniczej. W 1929 r., mając 18 lat, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo Sług Ubogich Chorych w Warszawie. W kwietniu 1930 r. została przyjęta do seminarium zakonnego. Po obłóczynach (przyjęciu habitu zakonnego) wyjechała do Mławy, gdzie opiekowała się chorymi w szpitalu powiatowym. Tu sprawdziła swoje powołanie i pracowała do 1939 r., z przerwą na dwuletnie fachowe przygotowanie do pracy pielęgniarskiej w Warszawie. W 1939 r., już jako dyplomowana pielęgniarka, została przeniesiona do Szpitala Dziecięcego przy ul. Kopernika w Warszawie. Wojna, która zgotowała Warszawie los męczeński, przyniosła siostrze Władysławie życie tułacze, zmuszając ją do wędrowania razem z dziećmi, którymi opiekowała się przez całą wojnę, z miejsca na miejsce.
W 1945 r. wróciła do Warszawy i podjęła pracę w Szpitalu Dziecięcym. Tutaj, na sali operacyjnej, pracowała do 1961 r. W tym roku, w ramach ogólnopolskiej akcji wyrzucania przez władze komunistyczne zakonnic ze służby zdrowia, została zwolniona z pracy. Wówczas została mianowana przez władze zakonne służebną (przełożoną) domu szarytek przy warszawskiej parafii św. Jakuba. Zajmowała się tu przede wszystkim posługą chorym w ich domach. Te samą posługę pełniła po przejściu do domu na Tamce 30, przy parafii św. Teresy, gdzie w l. 1966-1969 była także przełożoną tego domu.
W 1969 r. została skierowana do pracy we Włocławku i do końca czynnego życia związana była z tym miastem, pracując w nim zawodowo przez 25 lat (1969-1994).
Najpierw została tu przełożoną domu, który został utworzony w 1949 r. na prośbę biskupa włocławskiego Karola Radońskiego-przy ul. Łęgskiej. Mieszkały w nim siostry, które zajmowały się pracą charytatywną w parafii św. Jana Chrzciciela. Siostra Ziółko włączyła się w tę posługę (odwiedzała ubogich i chorych po domach) oraz pracowała jako pielęgniarka w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku. Ta placówka szarytkowska uległa samoczynnej likwidacji ok. 1975 r. z powodu przeniesienia przez władze Zgromadzenia ostatnich mieszkających tu sióstr do domu przy ul. Janka Krasickiego 24 (było to mieszkanie, które władze miasta w 1966 r. wyznaczyły jako mieszkanie zastępcze dla sióstr usuniętych w 1962 r. z pracy w szpitalu włocławskim). Tutaj siostra Ziółko nadal pełniła funkcję przełożonej i praco- wała jako pielęgniarka w seminarium. Ponadto pomagała w pracy charytatywnej w parafii św. Stanisława.
Dom ten władze Zgromadzenia zlikwidowały 31 VIII 1979 r., po uprzednim powiadomieniu biskupa włocławskiego Jana Zaręby. Władze uwzględniły jednak prośbę biskupa o przeniesienie s. Władysławy Ziółko do innego domu Zgromadzenia położonego w pobliżu Włocławka, w Wieńcu Zdroju, aby nadal mogła ona pełnić posługę pielęgniarską w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku, o co usilnie zabiegał ówczesny rektor seminarium włocławskiego ks. Franciszek Jóźwiak.
Klerycy, którzy bardzo cenili i lubili siostrę Władysławę, nazywali ją „Ziółkiem leczniczym". Ks. Antoni Poniński po latach powiedział, że dla niego siostra Władysława była obrazem prawdziwej zakonnicy pielęgniarki, która pielęgniarstwo miała jakby w swojej naturze, troska o pacjentów była u niej czymś tak naturalnym, że trudno sobie było wyobrazić, żeby mogło być inaczej. Ta posługa odbiła szczególny rys w postawie siostry Władysławy, a może po prostu utrwaliła jej z natury życzliwe spojrzenie na każdego człowieka. Troszczyła się bardzo o podopiecznych, o ich stan zdrowotny, ale także przeżywała ich sukcesy i niepowodzenia.
Po likwidacji domu szarytek we Włocławku, jeszcze przez 15 lat była pielęgniarką alumnów seminarium włocławskiego, dojeżdżając komunikacją podmiejską z domu sióstr szarytek w pobliskim Wieńcu Zdroju. Jednak siły z wiekiem słabły i zbyt wielki trud dojazdu sprawił, że zrezygnowała z bólem serca z tej pięknej posługi. Duchem jednak nadal służyła kolejnym pokoleniom kapłanów, z których wielu dziś zawdzięcza jej wytrwanie w powołaniu kapłańskim. Do 1997 r. pomagała jeszcze siostrom przy posłudze kuracjuszom.
W październiku 1997 r. wyjechała do Warszawy na Tamkę. Zmarła 28 I 2007 r. w Warszawie, przeżywszy 96 lat, w tym w zgromadzeniu 77 lat. Obrzędy pogrzebowe odbyły się 31 I 2007 r. w Warszawie. a pochowana została na cmentarzu w Skolimowie. We Włocławku pozostała w pamięci wielu kapłanów, a także mieszkańców miasta, którzy korzystali z jej subtelnej i wrażliwej posługi pielęgniarskiej.
Archiwum Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w Warszawie, Akta personalne s. W. Ziółko; - Rulka K., Siostra Władysława Ziółko- wieloletnia pielęgniarka w seminarium włocławskim, „Przedświt". Czasopismo ewangelizacyjno-powołaniowe alumnów Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, 2008, nr 2, s. 9-11, fot.
Kazimierz Rulka