s. Stanisława Ambroziak
Włocławski Słownik Biograficzny, pod red. S. Kunikowski, opr. Laurencja Jędrzejczak
(1895-1954), przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi.
Urodziła się 6 V 1895 r. we wsi Marianów, pow. kaliski, w wielodzietnej rodzinie rolniczej, z ojca Walentego i matki Kon stancji z d. Nowickiej. Przed wstąpieniem do wspólnoty zakonnej pracowała w sklepie spożywczym we Włocławku.
Do Stowarzyszenia Kobiet Wspólnej Pracy we Włocławku (przekształconego w 1922 w Zgromadzenie) została przyjęta 20 VII 1921 r. Nowicjat rozpoczęła 8 IX 1924 r. Po roku złożyła pierwsze przyrzeczenia, a wieczyste 25 III 1927 r. Przez długie lata pracowała w sklepie galanteryjnym prowadzonym przez Zgromadzenie we Włocławku, przy ul. 3 Maja, starając się dobrze służyć mieszkańcom miasta i okolicy.
Na kapitule generalnej 5 IX 1926 r. została obrana trzecią radną generalną, na następnej (28 VIII 1932) drugą radną, a na kolejnej (6 VIII 1938) - pierwszą radną, czyli wikarią generalną, którą pozostała do 1951 r. W latach 1926-1941 ściśle współpracowała z przełożoną generalną Jadwiga Walter i ma udział w ówczesnym dynamicznym rozwoju Zgromadzenia. Jako wikaria była także przełożoną domu głównego we Włocławku i wychowawczynią postulatu.
Po śmierci przełożonej generalnej J. Walter (4 XII 1941) przejęła jej obowiązki i pełniła je do końca okupacji. Troszczyła się o rozproszoną wówczas wspólnotę zakonną. Korespondowała z siostrami, a nawet przeprowadziła wizytacje domów: we Włocławku, w Zduńskiej Woli, Kaliszu, Sieradzu, Koninie, Pyzdrach i Poznaniu (zachowało się zdjęcie grupowe wykonane z tej okazji). Wizytacje te, jakkolwiek mniej oficjalne, okazały się bardzo ważne dla podtrzymania ducha jedności w Zgromadzeniu. W tym też celu zalecała siostrom z Włocławka, żeby korespondowały z dowolnie obraną siostrą pozostającą w przymusowym obozie pracy w Bojanowie.
Po wojnie S. Ambroziak zajęła się zwołaniem kapituły generalnej i na niej 25 III 1945 r. ponownie została wybrana na wikarię. Na następnej kapitule, 1 IV 1951 r., wybrano ją na przełożoną generalną, której przysługuje tytuł matki. Jej rządy przypadły w bardzo trudnym okresie dla Kościoła w Polsce, a szczególnie dla zgromadzeń zakonnych. Nasilały się prześladowania: przejmowanie siłą domów dziecka, przedszkoli, zamykanie pracowni i burs, nękanie nadmiernymi podatkami, wzywanie na przesłuchania w prokuraturze, aresztowania sióstr i przetrzymywanie w więzieniu, w tym także jej rodzonej siostry Józefy, należącej do tego samego Zgromadzenia (została zabrana z Michelina w styczniu 1953 i prze bywała dziewięć miesięcy w więzieniu politycznym w Warszawie na Mokotowie).
Stanisława Ambroziak była ofiarna i usłużna, wyróżniała się umiłowaniem ewangelicznego ubóstwa, w myśl zasad głoszonych przez założyciela Zgromadzenia, bp. Wojciecha Owczarka. Praktykowała jego rady i wskazówki, a także starała się naśladować go w postępowaniu. Nie oszczędzała siebie, wyróżniała się pracowitością i ścisłym zachowaniem reguły zakonnej.
Represje komunistyczne ujemnie wpływały na stan zdrowia S. Ambroziak. W 1952 r. zachorowała. Zmarła 5 X 1954 r., po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowana została 7 października na cmentarzu włocławskim, w kwaterze Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi.
Arch. ZSWPNM, Akta personalne m. S. Ambroziak, Dziennik korespondencyjny z l. 1951-1960 r., Kronika domu generalnego z l. 1945-1954, Księga posagów z 1. 1895-1939, Księga protokołów posiedzeń zarządu generalnego z l. 1945-1950 i 1951-1954, Księga Sióstr Zgromadzenia z l. 1895-1938, Listy m. S. Ambroziak do s. S. Warych z 1942 r.; Wspomnienie s. A. Mielcarek z 10 I 1996 r., rkp.;- Jędrzejczak M.L., Zgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi w latach wojny 1939-1945, "Arch. Bibl. Muz.", 1982, t. 44, s. 140; taż, Słownik biograficzny Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi zmarłych w latach 1922-2002, Włocławek 2004, s. 8-11 (wydr. komputer.).