s. Michaela (Kazimiera Banasiak)

Po wybuchu II wojny światowej ówczesna przełożona generalna - m. Jadwiga Walter – z obawy przed zagrożeniem wysłała młode profeski nowicjuszki do domów rodzinnych. S. Michaela wyjechała do Kalisza. Początkowo zamieszkała w domu zakonnym przy ul. Asnyka oraz pracowała w przedszkolu i sierocińcu (1939-1941). Kiedy Niemcy zajęli ten dom, przeprowadziła się do drugiego domu Zgromadzenia przy ul. Grodzkiej 9. Tam pracowała jako maszynistka i kelnerka w restauracji i hotelu, będącym pod zarządem niemieckim do 1945r.

W czasie okupacji troszczyła się o więźniów w obozach: współsiostry przebywające w obozie dla zakonnic w Bojanowie oraz o kapłanów w Dachau, wysyłając im paczki żywnościowe. Szczególnie za ul. Majkowskiej w Kaliszu prowadziła tajne komplety w zakresie szkoły podstawowej (1940-1945).

Po wyjściu Niemców zorganizowała pierwsze przedszkole w Kaliszu przy ul. Kilińskiego, pracując jako wychowawczyni i kierowniczka od 1 III 1945 do 30 VI 1947 r.

Uczestniczyła w licznych kursach i doskonaleniach zawodowych: ukończyła kursy wychowania przedszkolnego (22 XII 1945 r.), rytmiki (9 X 1947 r.). świadectwo dojrzałości w Prywatnym Liceum sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu (nazaretanki) otrzymała w Kaliszu (16 V1 1947 r.), kurs dla wychowawców domów dziecka i internatów, zorganizowany przez centrale „Caritas” (26 VIII 1947 r.).

Na przełomie 1947 i 1948 r. z powodu gruźlicy i po przebytych operacjach przebywała na rekonwalescencji w kilku sanatoriach. Po niej w 1948 r. została skierowana do pracy w kaliskiej „Caritas”. W tym celu ukończyła szkolenie „Caritas" dla dekanalnych referentek opiekuńczych (4 IX 1949 r.). Pracowała do 1951 r.

W Zgromadzeniu pełniła funkcję sekretarki generalnej (1951-1960) radnej generalnej (1960-1966). Służyła pomocą w chorobie m. Stanisławie Ambroziak (zm. w czasie kadencji w 1954 r.).

Czas urzędowania przypadł na trudny dla Kościoła okres represji ze strony władz komunistycznych. S. Michaela swoją stanowczością i wytrwałością po trafiła w urzędach upominać się o prawa osób zakonnych, była m.in. w czasie przejęcia siłą przez władze świeckie przedszkola prowadzonego przez ss. w Lip nie w V 1952 r.

W I. 1957-1973 pracowała w redakcji „Aten. Kapł.” I u bpa Kazimierza Majdańskiego. W redakcji praktycznie pełniła ważną funkcję administratora czasopisma. Mieszkała wtedy we Włocławku przy ul. Seminaryjskiej 5 (1963-1973). Sprawowała też opiekę nad samotnymi matkami w prowadzonym przez Zgromadzenie w Domu Samotnej Matki w domu generalnym przy ul. Orlej we Włocławku, wówczas uznawanej przez władze komunistyczne jako nielegalną działalność. Z tego powodu jak również z innych prac s. Michaela była inwigilowana przez Służbę Bezpieczeństwa.

W I. 1973-1982 przebywała na placówce w Poznaniu, gdzie zajmowała się kuchnią i zaopatrzeniem domu oraz rozpoczęła na szeroką skalę pracę z chorymi. Była zatrudniona w kurii jako diecezjalna instruktorka sióstr parafialnych. Współpracowała z klerykami i świeckimi. W 1980 r. zorganizowała pierwszą pielgrzymkę osób niepełnosprawnych do Rzymu. Dzięki licznym kontaktom (z Anglii, Belgii, Niemiec, Szwajcarii, Szwecji) uzyskiwała pomoc dla najbiedniejszych w postaci leków, odzieży i żywności.

Piastowała urząd przełożonej domu zakonnego w Łowiczu (1982-1988) i w Poznaniu (1988-1992). Przyczyniła się do odzyskania w 1989 r. przedszkola należącego do Zgromadzenia w Poznaniu jako jednego z pierwszych w Polsce.

W roku 1992 s. Michaela powróciła do Kalisza, do domu przy ul. Grodzkiej 9. Pomagała siostrze przełożonej Grażynie Woźniak i zajmowała się chorymi. W 1995 r. przeprowadziła się na ul. Asnyka 40 w Kaliszu, gdzie służyła pomocą w domu.

S. Michaela Banasiak zm. 7 II 2019 r. w domu za konnym przy ul. Asnyka 40 w Kaliszu, w wieku 97 lat, w tym 82 powołania zakonnego. Złożona w kwaterze sióstr na cmentarzu tynieckim w Kaliszu.

S. Michaela miała brata Tadeusza, siostrę Teresę oraz siostrę przyrodnią - Hannę Romanę.