Embedded Files
Włocławski Słownik Biograficzny, pod red. S. Kunikowski, opr. Bernadeta Żabierek ZSNM
(1915-2011), przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi, kierowała Zgromadzeniem w czasach dyskryminacji komunistycznych w stosunku do Kościoła katolickiego, założycielka wielu domów zgromadzenia i placówek opiekuńczych.
Urodziła się 28 IV 1915 r. we wsi Wilkowiczki (pow. włocławski), z rodziców Michała i Józefy, z d. Wysockiej. Ojciec był rządcą w majątku ziemskim w Wilkowiczkach, matka zajmowała się domem. Czesława miała czworo rodzeństwa: siostry - Janinę, Alinę i Marię oraz brata Jana. Ukończyła siedmioklasową Publiczną Szkołę Powszechną w Choceniu.
Do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi wstąpiła we Włocławku 14 I 1931 r. Nowicjat rozpoczęła 8 IX 1931 r. Pierwsze przyrzeczenia złożyła 8 IX 1932 r., śluby wieczyste 8 IX 1935 r., na ręce przełożonej generalnej m. Jadwigi Walter, w obecności biskupa Wojciecha Owczarka współzałożyciela Zgromadzenia. W pierwszych latach życia we wspólnocie mieszkała w domu generalnym we Włocławku. Pomagała w internacie, hafciarni i refektarzu (jadalni). W l. 1934-1937 przebywała w Poznaniu jako uczennica Prywatnego Katolickiego Seminarium Ochroniarskiego, przygotowując się do pracy w przedszkolu. Mieszkała wówczas w internacie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. Od 1937 r. pracowała jako kierowniczka przedszkola (dla ok. 70 dzieci) w nowo powstałej placówce Zgromadzenia przy ul. Tomic kiego 3 w Poznaniu.
Ponieważ w czasie II wojny światowej dom w Poznaniu został zajęty przez Niemców, w latach 1943-1945 była zatrudniona jako pomoc domowa u rodziny niemieckiej w Poznaniu. Po roku 1945 przyczyniła się do wznowienia działalności powstałego przed wojną przedszkola. W X 1945 r. przyjechała do Włocławka, gdzie prowadziła działalność przez niemal 40 lat (1945-1972, 1980-1992). Najpierw objęła kierownictwo nad przedszkolem i domem dziecka przy ul. Leśnej 2. W 1946 r. została mistrzynią nowicjatu i pełniła tę funkcję do 1951 r.
W czasie V Kapituły Generalnej, 1 IV 1951 r., została wybrana na urząd wikarii generalnej. Często zastępowała w rządach przełożoną generalną, m. Stanisławę Ambroziak, z powodu jej choroby. W 1953 r. interweniowała w sprawie zwolnienia sióstr (m. Marii Tucholskiej, s. Józefy Ambroziak i s. Alojzy Kapuścińskiej) bezprawnie przetrzymywanych przez władze komunistyczne w areszcie.
Podczas VI Kapituły Generalnej w X 1954 r.. zwołanej z powodu śmierci m. Stanisławy Ambroziak, została wybrana na przełożoną generalną zgromadzenia. Pełniła ten urząd przez trzy kolejne sześcioletnie kadencje, do 1972 r. Urzędowanie m. Czesławy Krasińskiej przypadło na najtrudniejszy dla zgromadzeń zakonnych w Polsce Ludowej okres. Spotęgowane represje i utrudnienia ze strony władz państwowych wymagały od niej wiele roztropności w podejmowaniu decyzji. Zgromadzenie doświadczało m.in. aresztowań i więzienia sióstr, zwalniania z pracy, pozbawiania ubezpieczeń, nakładania ogromnych podatków, zagrożeń wejścia na hipotekę placówek, zamykania dzieł oświatowych i wychowawczych (przedszkoli, internatów), nieudzielania koncesji na prowadzenie działalności rzemieślniczej, takiej jak trykotarstwo, krawiectwo, oraz pensjonatów. 13 VIII 1958 r. władze komunistyczne wstrzymały decyzję rozpoczęcia budowy nowego domu zakonnego przy ul. Wojska Polskiego. Ponadto przejęły materiały budowlane oraz zleciły oszacowanie gruntów i części fundamentów celem przekazania na rzecz państwa za zaległości podatkowe.
Za rządów m. Czesławy powstawały nowe placówki: w Zgierzu, Babiaku, Bialotarsku, Zakopanem. Pobudowano nowe domy: w Kłodawie i Inowłodzu. W 1970 r. m. Czesława skierowała trzy siostry do pracy w Anglii - w domu Spokojnej Starości dla Polonii w Laxton Hall, gdzie utworzyły nową placówkę dla opieki nad polskimi emigrantami.
Po zagarnięciu przez władze komunistyczne budynków Seminarium Księży Marianów na Bielanach w Warszawie w 1954 r. przyjęła kleryków mariańskich do domu generalnego zgromadzenia, aby mogli przygotowywać się do posługi kapłańskiej we włocławskim Wyższym Seminarium Duchownym. Korzystali z wydzielonych pomieszczeń domu i posługi sióstr przez 13 lat. Pod osłoną prowadzonego pensjonatu przy ul. Orlej zorganizowała pomoc samotnym matkom w okresie okołoporodowym w osiągnięciu stabilizacji życiowej i rozpoczęciu nowego etapu życia.
Matka Czesława wspierała instytucje kościelne, posyłając podległe jej siostry do pracy w nich. Oprócz prowadzenia katechizacji w różnych parafiach w Polsce członkinie zgromadzenia podjęły w tym czasie m.in. pracę we włocławskich instytucjach kościelnych: w Kurii Diecezjalnej Włocławskiej, redakcji i administracji czasopisma Ateneum Kapłańskie", Niższym Seminarium Duchownym, bibliotece Wyższego Seminarium Duchownego.
Po ukończeniu trzeciej kadencji przełożonej generalnej, w 1972 r. została skierowana na placówkę do Sompolna, gdzie przez 6 lat pełniła posługę przełożonej domu i wspierała siostry w prowadzeniu ochronki dla dzieci. Podczas X Kapituły Generalnej w VIII 1979 r. została wybrana na drugą radną generalną. W latach 1979-1980 przebywała na placówce w Zgierzu. Od roku 1980 sprawowała urząd przełożonej domu nowicjackiego: najpierw we Włocławku przy ul. Leśnej 2, a następnie - po przeniesieniu nowicjatu w 1982 r. - we Włocławku-Michelinie przy ul. Parkowej 46. Od lipca do grudnia 1992 r. przebywała w Zakopanem. Następnie skierowana została na placówkę do Poznania, gdzie mieszkała do końca życia.
Matka Czesława Krasińska odznaczała się inteligencją, kulturą bycia, gościnnością, stanowczością. Posiadała niekwestionowany autorytet wśród sióstr i otoczenia. Nade wszystko była wierna zasadom i przepisom zakonnym. Szanowała i wspierała duchowo kapłanów. Nawet będąc w podeszłym już wieku, interesowała się Zgromadzeniem i dziełami przez nie prowadzonymi.
Zmarła 11 VII 2011 r. w Poznaniu, a pochowana została 14 VII 2011 r. na cmentarzu komunalnym przy al. Chopina we Włocławku, w kwaterze Zgromadzenia.
Arch. ZSWPNM, Akta pers. s. Czesławy Krasińskiej, sygn. C 10a: Spis sióstr Zgromadzenia Wspólnej Pracy od Nie pokalanej Maryi z 1. 1895-1938, sygn. E-1; Alfabetyczny spis sióstr Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Nie pokalanej Maryi z 1. 1895-1973, sygn. E-2; Korespondencja wychodząca ogólna 1955-1984, sygn. I-13a; Korespondencja z władzami świeckimi 1946-1957, sygn. I-1; Korespondencja z władzami świeckimi 1959-1973, sygn. 1-5; Korespondencja przychodząca z władzami świeckimi 1957-1999, sygn. I-15a; Protokoły z Kapituły Generalnej 1954-1991, sygn. H-10; Protokoły z posiedzenia Rady Generalnej 1954-1965, sygn. H-9; Protokoły z posiedzenia Rady Generalnej 1965-1970, sygn. H-12; Protokoły z posiedzenia Zarządu Zgromadzenia 1970-1975, sygn. H-19; Protokoły z zebrań Zarządu Generalnego 1975 1983, sygn. H-21;- Bagrowicz J., Homilia na pogrzebie Matki Generalnej Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi śp. Czesławy Krasińskiej (14.07.2011, Włocławek, kaplica Domu Generalnego, Orla 9), „Kron. Diec. Włocł” 2011, t. 94, nr 9, s. 947-952; Gołębiowska J., Matka Czesława Krasińska (1915-2011), „W Służbie Maryi. Biuletyn Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi" 2011, r. 44, nr 3, s. 73-75; Grzesiak K., Relacje państwo-Kościół na terenie diecezji włocławskiej w latach 1945-1989, Toruń 2009. s. 339-340; 369-370; 391-392; 440-441; 446; Jędrzejczak L., Matka Czesława Krasińska - przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi w latach 1954-1972, W służbie Maryi. Biuletyn Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi" 2014, r. 47, nr 2, s. 40-55; taż, Represje w PRL wobec Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi, „Aten Kapł” 2005, t. 144, z. 1 (575), s. 58-75; taż, Zgromadzenie Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi w latach 1939-1945,”Arch. Bibl. Muz” 1982, t. 44, s. 175, 197, 285, 297, 303, 314, 317; Fot. z Arch. ZSWPNM.
Page updated
Google Sites
Report abuse