s. Cecylia (Dioniza Czołomiej)

CZOŁOMIEJ CECYLIA DIONIZA w zgromadzeniu CECYLIA

(1872-1925), pierwsza przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi.

Urodziła się 9 X 1872 r. w Łowiczu w rodzinie Pawła i Antoniny z d. Barcewicz. Ojciec był nauczycielem progimnazjum żeńskiego, artystą malarzem i restauratorem obrazów. Cecylia Czołomiej otrzymała wykształcenie pedagogiczne i pracowała w Łowiczu jako nauczycielka. W 1919 r. wstąpiła do Stowarzyszenia Kobiet Wspólnej Pracy we Włocławku, lecz dopiero na ogólnym zebraniu 6 I 1921 r. została wpisana na listę członkiń. W 1922 r., po przekształceniu Stowarzyszenia w zgromadzenie zakonne, C. Czołomiej została pierwszą przełożoną generalną Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi. Darowała mu swój odziedziczony po rodzicach dom w Łowiczu.

Od chwili wstąpienia do Stowarzyszenia do końca życia przebywała we Włocławku, angażując się szczególnie w prace organizacyjne Zgromadzenia, opiekuńcze i wychowawcze dla kilkunastu sierot i kilku samotnych kobiet mieszkających w domu sióstr przy ul. Orlej.

W okresie sprawowania przez nią funkcji przełożonej generalnej zreorganizowane zostało Zgromadzenie, a z powodu zagrożenia własności domu we Włocławku przy ul. Orlej, rozpoczęła w październiku 1924 1 budowę nowego obiektu, tzw. okrąglaka (na zbiegu ul. Orlej i Wojska Polskiego). Widziała potrzebę zapewnienia lokum rozwijającym się warsztatom ręcznym: szwalni, hafciarni, trykotarni, wytwórni sztucznych kwiatów, introligatorni, szkole zawodowej. stołówce, pensjonatowi, dwuklasowej szkole powszechnej (trwała tylko dwa lata) i różnego rodzaju kursom dla dziewcząt z Włocławka i okolic. Odczuwała brak sióstr dostatecznie przygotowanych do prowadzonych działów pracy. Pomimo wielu obowiązków, od kwietnia 1923 r. z konieczności przejęła bezpośrednią troskę nad nowicjatem. Pełna żywej wiary w Opatrzność Bożą nie załamywała się. Chociaż do domu zakradała się bieda i posiłki były skromne, C. Czołomiej umiała się dzielić z bardziej potrzebującymi sierotami mieszkającymi w domu Zgromadzenia.

W swoich listach kierowanych do sióstr domagała się pracy wewnętrznej, przypominała o miłości wzajemnej, o modlitwie. Gromiła kłamstwo, zwracała uwagę na milczenie. W jej listach pisanych do sióstr zawarte były pouczenia, rady, napomnienia, prośby, przypomnienia i nakazy. Często późnym wieczorem modliła się w głębokim skupieniu. W szczególnie trudnych chwilach brała siostry do kaplicy na wspólną modlitwę. We wszystkim zdawała się na wolę Bożą, Miała gorące nabożeństwo do Matki Bożej.

C. Czołomiej zmarła 12 XII 1925 r. i pochowana została na włocławskim cmentarzu przy al. Chopina. się portret C. w wieku ok. 7 lat namalowany w 1880 r. przez jej ojca Pawła.