s. Amata (Maria Witolda Wojdyło)

(WOJDYŁŁO, WOJDYŁA) (1926-2013), członkini Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi, powszechnie znana i zasłużona katechetka, wychowawczyni kilku pokoleń włocławian, działaczka charytatywna, opiekunka ociemniałych.

Urodziła się 1 I 1926 r. w miejscowości Wolne, w pow. Nieszawa, z rodziców Władysława i Małgorzaty, z d. Strzeleckiej, w wielodzietnej rodzinie rolniczej. Ojciec pracował w fabryce maszyn, matka zajmowała się gospodarstwem domowym i wychowaniem dzieci, w duchu głęboko religijnym i patriotycznym. W 1939 r. Maria ukończyła sześć klas szkoły powszechnej w Zbrachlinie.

W czasie II wojny światowej rodzina Marii należała do podziemnej organizacji KZPL, kolportowała gazetki. Za tę działalność do obozu koncentracyjnego zabrano trzy siostry Marii i siostrzenicę. Natomiast siostrę Henrykę skazano na karę śmierci (wyrok wykonano w 1942 r. we Wrocławiu). Kilkunastoletnia Maria angażowała się w pomoc innym, dbała szczególnie o umożliwienie chorym z rodzinnej miejscowości skorzystania z posługi duszpasterskiej dojeżdżającego z Włocławka do Bobrownik o. Józefa Boratyna - kamilianina. Nauczała katechizmu i pomagała przygotować się dzieciom do przyjęcia sakramentów.

Z siostrami Wspólnej Pracy spotkała się we Włocławku przy ul. Cichej 3 - u swojej siostry Heleny, u której mieszkała w latach 1942-1945. Szczególny wpływ na nią wywarła poznana wówczas s. Alojza Kapuścińska.

Po skończonej wojnie, w 1945 r., rozpoczęła naukę w gimnazjum w Nieszawie, przerwała ją jednak, aby 4 V 1945 r. wstąpić do Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi we Włocławku. W postulacie (początkowy etap formacji zakonnej) pomagała w internacie dla dziewcząt w domu przy ul. Seminaryjskiej 7 we Włocławku. Nowicjat rozpoczęła 2 VII 1946 r. Pierwsze śluby złożyła 2 VII 1947 r. Wieczystą profesję 5 lat później, 2 VII 1952 r.

Po odbytym nowicjacie władze zakonne skierowały ją do pracy katechetycznej w kościelnej placówce wychowawczej przy ul. Seminaryjskiej 7 we Włocławku. W latach 1953-1955 pracowała w Domu Księży Emerytów „Pod Orłem" w Ciechocinku, jednocześnie uczęszczając do Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących w Toruniu, gdzie zdobyła świadectwo dojrzałości. 13 VIII 1956 r. ukończyła kurs duszpasterstwa głuchoniemych pierwszego stopnia w Katowicach (wówczas Stalinogrodzie), a ponadto otrzymała przygotowanie do pracy z dziećmi niepełnosprawnymi intelektualnie.

Cale jej życie w zgromadzeniu to przede wszystkim katechizowanie. W latach 1955-1958 prowadziła katechizację przy ul. Seminaryjskiej we Włocławku. Następnie w latach 1958-1971 uczyła religii w parafii katedralnej, mieszkając w domu generalnym przy ul. Orlej 9 (Buczka) we Włocławku. Równocześnie pracowała jako siostra parafialna, pomagała chorym, biednym, samotnym z Włocławka. Często pomagała s. Leonardzie Witkowskiej, zakrystiance katedralnej.

W latach 1971-1979 katechizowała w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie pełniła również funkcję przełożonej domu zakonnego; w Burzeninie (1980-1981). W roku 1981 zamieszkała w placówce przy ul. Leśnej 2 we Włocławku. Katechizowała w parafii Najświętszego Serca Jezusowego, a następnie w Szkole Podstawowej nr 15 - do roku 1996. Łącznie przepracowała z dziećmi przedszkolnymi i szkolnymi 46 lat, w tym ponad 30 lat we Włocławku. Większość tego czasu uczyła w trudnych warunkach, w salkach przy kościołach. Prowadziła ponadto nauczanie indywidualne niesłyszących, dzieci z deficytami w rozwoju intelektualnym. Przygotowywała do przyjęcia sakramentów dorosłych i dzieci rodziców należących do PZPR. Doskonale radziła sobie z młodzieżą trudną wychowawczo. Posiadała łatwość nawiązywania kontaktów. W szkole wpajała młodym miłość do Ojczyzny. W swojej pracy była sumienna i oddana.