Ks. Witold Bura

Po studiach otrzymał „nakaz pracy" i rozpoczął pracę w Zakładzie Sieci Elektrycznych w Poznaniu na stanowisku referenta techniczno-administracyjnego. W swoim curriculum vitae napisał: dzięki wyraźnej łasce Bożej zacząłem głębiej zastanawiać się nad sensem ludzkiego życia i moim stosunkiem do Boga i Kościoła [...]. W miarę postępów w życiu duchowym odczuwam coraz wyraźniej pragnienie bezinteresownego poświęcenia się w służbie Bogu i bliźnim w kapłaństwie Chrystusowym. Dlatego śpieszę do seminarium duchownego, by tam przygotować się do znojnej pracy dla Boga i bliźnich".

Idąc za głosem powołania, złożył dokumenty do WSD w Poznaniu. Nie został przyjęty z powodu przepełnienia. W VIII 1955 r. napisał do rektora WSD we Włocławku, ks. Leona Andrzejewskiego. Z początkiem IX tr., mając 26 lat, rozpoczął sześcioletnią formację intelektualną i duchową w seminarium włocławskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 V 1961 r. z rąk bpa Franciszka Korszyńskiego i został skierowany na wikariat do Szpetala Górnego. Po trzech l. otrzymał dekret do parafii Miłosierdzia Bożego w Kaliszu. W 1967 r. ówczesny bp ordynariusz Antoni Pawłowski zatrudnił go w kurii diecezjalnej i tak rozpoczęła się trwająca 41 lat „kariera urzędnicza" ks. Bury. Pełnił on swoją służbę u boku kolejnych biskupów: Jana Zaręby, Romana Andrzejewskiego, Henryka Muszyńskiego, Bronisława Dembowskiego i Wiesława Meringa. W 1967 r. został mianowany notariuszem, a dwa lata później referentem wydziału gospodarczo-finansowego kurii. W 1972 r. rozpoczął studia na ATK, które ukończył 1976 r. tytułem mgra prawa kanonicznego. Od 1977 r. był dyrektorem wydziału gospodarczego kurii. W l. 1983-1989 prowadził zajęcia z zakresu prawa wyznaniowego w WSD we Włocławku. Od 2 VIII 1988 r. aż do 30 IX 2004 r. pełnił funkcję ekonoma diecezjalnego. W l. 1978-2008 z nominacji kolejnych biskupów diecezjalnych był „promotorem sprawiedliwości" w Sądzie Kościelnym Diecezji Włocławskiej. W tym czasie pracował także w Komisji ds. księży emerytów i Komisji ds. sztuki, budownictwa sakralnego i kościelnego. Był także członkiem rady kapłańskiej, a od 21 XII 2003 r. do 8 1 2005 r. kolegium konsultorów.

Funkcję ekonoma diecezjalnego pełnił w trudnym dla kościoła okresie realnego socjalizmu. Był wielokrotnie delegowany, zwłaszcza przez biskupa Jana Zarębę, do prowadzenia rozmów z przedstawicielami ówczesnej komunistycznej władzy w Poznaniu, Kaliszu i Włocławku. Rozmowy dotyczyły budowy nowych kościołów, punktów katechetycznych, plebanii, domów księży emerytów. Po przemianach ustrojowych i gospodarczych w 1989 r., z mandatu kolejnych biskupów włocławskich, zmagał się z nowymi problemami, jak chociażby rewindykacja majątku kościelnego, remont odzyskanych obiektów kościelnych, galopująca inflacja czy zmiany spowodowane nowym podziałem administracyjnym diecezji. Ks. Witold Bura angażował się w budowę nowych świątyń zarówno we Włocławku, jak i na terenie diecezji. Wspierał proboszczów na etapie pozyskiwania gruntów czy też pozwoleń na budowę. Starał się także o środki finansowe zwłaszcza z „Renovabis" i „Kirche in Not". Pomagała mu w tym dobra znajomość języka niemieckiego i coroczne wyjazdy wakacyjne z posługą duszpasterską do Niemiec. Wiele serca i energii włożył w budowę domu księży emerytów w Michelinie czy też rozbudowę seminarium, wspierał proboszczów katedralnych w trosce o katedrę. Pomagał ówczesnemu rektorowi WSD ks. prof. Wojciechowi Hancowi w zabiegach o zwrot gospodarstwa rolnego w Żydowie.

W ostatnich l. pełnienia funkcji ekonoma oddał nieocenione przysługi w reaktywacji Zespołu Szkół im. ks. Jana Długosza. Wspierał dyrektora szkoły ks. Jacka Kędzierskiego we wszystkich poczynaniach mających przywrócić dawną świetność tej katolickiej placówce edukacyjnej. W 1994 r. wraz z panem prezesem TUW-u Andrzejem Wojdyłło i ks. Wacławem Magdziarzem ekonomem archidiecezji warmińskiej utworzyli Związek Wzajemności Członkowskiej św. Floriana TUW, który ob. ubezpiecza majątek 13 diecezji w Polsce.

Pomimo licznych obowiązków w kurii diecezjalnej ks. Witold Bura nigdy nie zapomniał o posłudze dusz- pasterskiej. Przez wiele lat wspierał swojego pierwszego proboszcza ks. kan. Feliksa Grusego w Parafii Najświętszego Zbawiciela we Włocławku. W każdą niedzielę głosił Słowo Boże i sprawował Eucharystię w kaplicy przy ul. Jagiellońskiej. Gdy proboszczem tej parafii został ks. prał. Zbigniew Szygenda, ks. Bura dojeżdżał każdego tygodnia do Domu Pomocy Społecznej przy ul. Nowomiejskiej, wyręczając w ten sposób miejscowych księży. Par. Najśw. Zbawiciela zawdzięcza mu także organy, które sprowadził z Niemiec i podarował parafii.

Ks. Witold Bura był zawsze blisko ludzi i ich spraw, zwłaszcza ludzi starych, chorych, cierpiących. Opiekował się ks. Feliksem Grusem, gdy ten był na emeryturze. Potem przez kilka lat codziennie odwiedzał ciężko chorego kolegę kursowego ks. Józefa Arabskiego. Z nim w kanonii zwanej „grajnertówką" odprawiał Mszę św. i starał się zapewnić mu w chorobie godne warunki życia. Po śmierci ks. Arabskiego otoczył opieką panią prof. Irene Wasilewicz, osobę w podeszłym wieku, bardzo zasłużoną dla kościoła i szkolnictwa we Włocławku.

Należy wspomnieć, że jedną z pasji ks. Witolda Bury był sport, a szczególnie gra w tenisa ziemnego. To on w 1977 r. zainicjował budowę kompleksu sportowego w ogrodzie biskupim, z którego przez lata korzystali nie tylko klerycy i księża, ale także osoby świeckie. Inną pasją ks. Witolda była muzyka, zwłaszcza poważna. Potrafił grać na pianinie. Gdy tylko miał czas, każdego dnia w godzinach popołudniowych siadał do instrumentu i wtedy przechodząc ul. Gdańską można było usłyszeć utwory Chopina, Bacha i innych kompozytorów w jego wykonaniu.

Za swoją wielowymiarową i ofiarną pracę dla Kościoła został odznaczony zarówno przez biskupów włocławskich i papieża godnością kan. honorowego kapituły włocławskiej (1978 r.), kan. gremialnego (1980 r.), kapelana Jego Świątobliwości (1986 r.), protonotariusza apostolskiego /infułata/ (1994 r.) oraz prałata kustosza kapituły katedralnej (2003 r.).

Najlepszym podsumowaniem ofiarnej pracy księdza infułata dla diecezji włocławskiej, są słowa, które skierował do niego bp Wiesław Mering 30 IX 2004 r. w okolicznościowym liście. Ks. Bp napisał: „Przez wiele lat z nienaganną uczciwością prowadził Ks. Infułat Wydział Ekonomiczny Kurii Diecezjalnej Włocławskiej, służąc z oddaniem kolejnym swoim Ordynariuszom i samej Diecezji. Wypada dziś, w związku z osiągnięciem przez Księdza Infułata wieku kanonicznego, podziękować serdecznie za trudy ponoszone dla dobra Kościoła włocławskiego. Pełnił Ks. Infułat swoje obowiązki z prawdziwą poznańską uczciwością, dokładnością i solidnością [...]".

W II 2016 r. w związku z pogarszającym się stanem zdrowia zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Michelinie. Zm. 7 IV 2020 r. Z uwagi na panującą epidemię koronawirusa pogrzeb odbył się w Wielki Piątek 10 IV na cmentarzu włocławskim przy al. Chopina w kwaterze kapłańskiej. Natomiast Msza św. pogrzebowa została odprawiona w katedrze pod przewodnictwem ks. bpa Stanisława Gębickiego przy licznym udziale duchowieństwa, rodziny i wiernych świeckich dopiero w sobotę 23 V 2020 r.