Ks. Tadeusz Alojzy Korpusiński

Po wojnie rozpoczął naukę w trybie przyspieszonym w Szkole Podstawowej w Szczuce, a następnie średniej w I Państwowej Szkole Ogólnokształcącej stopnia licealnego w Brodnicy. Tam też w 1951 r. uzyskał świadectwo dojrzałości (nr 17 z 2 VI 1951 r.). Złożył podanie na Wydział Leśny Uniwersytetu Poznańskiego, jednak ze względu na małą aktywność w ruchu młodzieżowym nie został przyjęty. Wobec tego, przez 10 miesięcy pracował jako kancelista w Nadleśnictwie Mszano, licząc na przyjęcie na studia.

Ostatecznie wstąpił do WSD we Włocławku (podanie o przyjęcie 12 IX 1952 r.), gdzie odbył studia w l. 1952-1957. W ramach studiów seminaryjnych otrzymał kolejne święcenia: tonsura 1 II 1955 r. w kościele św. Witalisa od bpa Franciszka Korszyńskiego, ostiariat i lektorat 5 III 1955 r. w katedrze włocławskiej od bpa A. Pawłowskiego (podobnie kolejne); egzorcystat i akolita 3 IV 1955 r; subdiakonat 16 III 1957 r.; diakonat 23 VI 1957 r.: prezbitera 14 VII 1957 r. Posługę kapłańską sprawował jako wikariusz w dwóch par.: Lubotyń (od 30 VIII 1957-1959) i Sadlno (1 VIII 1959-1961).

W 1961 r. skierowany na studia magisterskie do Lublina na KUL, gdzie zdobył tytuł mgra teologii na podstawie pracy: Wychowawcze znaczenie uczestnict we Mszy św. (studium teologiczno-pastoralne). W okresie pomiędzy studiami magisterskimi a doktoranckimi był wikariuszem par. św. Stanisława we Włocławku (4 VIII 1964-1 VIII 1966). Od 30 X 1967 r. wysłany na dalsze studia do Lowanium (Belgia), gdzie obronił doktorat z teologii 12 XI 1971 r. na podstawie pracy: Duszpasterskie znaczenie liturgii wg Lamberta Beaudina, pod kierunkiem prof. Alberta Houssiana. Po zakończeniu studiów został wykładowcą liturgiki i teologii pastoralnej w WSD we Włocławku od 18 IX 1972-1995 (do śmierci), prowadząc wykłady i seminarium naukowe. 29 X 1983 r. mianowany prof. nadzwyczajnym WSD we Włocławku.

Wykłady seminaryjne łączył z posługą kapelana ZSWPNM we Włocławku (18 IX 1972-7 II 1974) i duszpasterza akademickiego od 25 X 1972 r. Jednak potrzeby duszpasterskie spowodowały, że przeszedł do posługi parafialnej jako: administrator par. Racięcice (15 IX 1973 do 12 III 1974), wikariusz-zarządca i proboszcz par. Ślesin (1 VII 1974-1982). Łącząc probostwo z posługą dziekana kleczewskiego (7 IV 1975- prawdopodobnie do 1982, choć kadencja kończyła się w 1983). Jako dziekan w 1978 r. otrzymał urząd wikariusza zarządcy w par. Wąsoszach, dla kierowania par. do momentu mianowania nowego proboszcza.

Kolejną par. była Wrząca Wielka (3 VI 1982-1988). Z niej miał awansować na administratora do Czernikowa (1985), jednak choroba spowodowała cofnięcie dekretu i pozostanie we Wrzącej. W czasie posługi w tej parafii wybudował kościół filialny w Kiełczewie.

Biskup H. Muszyński zgodził się na udzielenie mu urlopu naukowego (30 VI 1988-1990), który przeznaczył na przygotowanie pracy habilitacyjnej. Jednak rozwijająca się choroba nowotworowa nie pozwoliła na zrealizowanie tego zamiaru, praca pozostała na etapie ogólnego zarysu. Pracując naukowo przez wiele lat za granicą, posługiwał się trzema j. obcymi: francuskim, niemieckim i angielskim.

Powrócił do Polski i został mianowany proboszczem par. Kikół (od 21 VIII 1990) w której posługiwał przez trzy l. Następnie został przeniesiony na probostwo do Ciechocinka, w którym posługiwał przez dwa l. (25 II 1993-1995).

Oprócz posługi duszpasterskiej i naukowej w WSD był też członkiem kilku gremiów diecezjalnych: Komisji Sztuki Kościelnej (od 10 III 1988-1893), Komisji Egzaminacyjnej (1982-1995), Komisji Liturgicznej (1989-1995); Komisji Sztuki Kościelnej (1988-1993). Był też członkiem Komisji Głównej II Synodu Włocławskiego (1993-1994), odpowiedzialnym za przygotowanie propozycji do tematu Kult Boży i miejsca św.

Jego posługę dowartościował papież Jan Paweł II, który 2 II 1993 r. odznaczył go tytułem Kapelana Jego Świątobliwości (prałat).

Zm. 3 III 1995 r. w Ciechocinku, pochowany w rodzinnej par. Szczuka.