Ks. Sylwan Dembczyk

Następnie pracował (1919-1920) jako prefekt w szkołach średnich w Kaliszu -w gimnazjum im. Anny Jagiellonki oraz w gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki, a także w Częstochowie w gimnazjum męskim im. R. Traugutta (1920-1924). W tej ostatniej placówce doszło do głośnego sporu na temat sposobów wychowywania młodzieży między nim a dyrektorem szkoły i jednym z nauczycieli o lewicujących poglądach. Spór skończył się wizytacją ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, która zdecydowała o odwołaniu ze szkoły wszystkich uczestników sporu.

W latach 1924-1933 był proboszczem w Koniecpolu i dziekanem gidelskim. Rozwinął tam znaczną działalność duszpasterską i społeczną. Między innymi wydawał dwutygodnik pt. „Gazeta Koniec- polska", a następnie był redaktorem diecezjalnego tygodnika kieleckiego pt. „Gazeta Tygodniowa". Dokonał też w parafii licznych prac gospodarczych. Na polu społecznym doprowadził do wybudowania mostu na Pilicy, był też znanym działaczem Ochotniczych Straży Pożarnych. W 1925 r. Koniecpol, z racji nowego podziału administracyjnego Kościoła w Polsce, został włączony do diecezji kieleckiej (dekanat we Włoszczowej). Bp Łoziński, doceniając jego działalność, mianował go wicedziekanem włoszczowskim i kanonikiem honorowym kolegiaty wiślickiej. Mimo licznych i bezspornych osiągnięć ksiądz Dembczyk posiadał charakter bardzo gwałtowny i bezkompromisowy, co doprowadzało do licznych zadrażnień z parafianami.

Z tego powodu postanowił powrócić do rodzinnej diecezji włocławskiej. Po uzyskaniu zgody obu zainteresowanych biskupów został 1VII 1933 r. inkardynowany (przyjęty) do diecezji włocławskiej i mianowany proboszczem eksponowanej parafii św. Jana we Włocławku i dziekanem dekanatu włocławskiego. Ta zaskakująca decyzja wynikała zapewne z faktu, iż bp włocławski K.M. Radoński dążył do założenia pisma diecezjalnego i szukał odpowiedniego redaktora. Ksiądz Dembczyk zaraz po przybyciu do Włocławka, w sierpniu 1933 r. zaczął wydawać miejscowe „Wiadomości Parafialne". Zdobywszy odpowiednie doświadczenie już w grudniu tr. zaczął wydawać dla całej diecezji „Tygodnik Polski”, który redagował do 30 VI 1935 r. Nadał mu profil utrzymujący się w zasadzie do 1939 r. Powstałe czasopismo w pierwszym rzędzie wspierało Akcję Katolicką, informowało o życiu w diecezji, a zarazem zawierało bogaty dział informacji politycznych pochodzących od znanych polskich dziennikarzy, m.in. Leona Radziejowskiego. Ksiądz Dembczyk sam wiele pisywał zarówno do miejscowej prasy, jak i lwowskiej „Gazety Kościelnej". Był także współpracownikiem „Ateneum Kapłańskiego". W kurii diecezjalnej do wybuchu II wojny światowej był członkiem Rady Administracyjnej (od 12 I 1934) i sędzią posynodalnym (od 1 IX 1935), przewodniczącym Zarządu Bratniej Pomocy Duchowieństwa Diecezji Włocławskiej. Reprezentował diecezję na międzynarodowym zjeździe Związku Misyjnego Duchowieństwa (11-13 VIII 1936). Jako proboszcz kierował licznymi organizacjami religijnymi i charytatywnymi w parafii. Był także członkiem Rady Komunalnej Kasy Oszczędnościowej m. Włocławka w 1938 r.

Zgromadził znaczny księgozbiór, głównie z zakresu kaznodziejstwa, teologii dogmatycznej apologetyki, a także literatury francuskiej. Był to jego warsztat redakcyjny i duszpasterski. Ocalałe po II wojnie światowej resztki księgozbioru znajdują się w Bibliotece Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.

Ksiądz Dembczyk za zasługi w pracy został mianowany kanonikiem honorowym kolegiaty w Wiślicy i kanonikiem kapituły katedralnej we Włocławku, w 1937 r. otrzymał godność szambelana papieskiego.

Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r. z nieznanych powodów znalazł się w Warszawie, gdzie został aresztowany i osadzony w więzieniu na Pawiaku (3-15 X 1939). Wypuszczony na wolność, wrócił do Włocławka. Tu 7 XI tr. wraz z całym duchowieństwem włocławskim, na czele z bp. Michałem Kozalem, został aresztowany i osadzony w więzieniu włocławskim. Wywieziony Lądu (1611940), następnie Szczeglina (28 VIII 1940), Sachsenhausen (29 VIII 1940), trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau 25 IV 1941 r. Nosił numer 24 548. Z powodu choroby i niezdolności do pracy przeniesiono go do bloku inwalidzkiego, gdzie czekał na zagazowanie. Zmarł jednak wcześniej - 6 lub 10 X 1942 r. z głodu i wyczerpania. Ciało spalono w krematorium obozowym.

Działalność ks. Sylwana Dembczyka jako proboszcza we Włocławku upamiętnia tablica w kruchcie kościoła pw. św. Jana. Jego nazwisko znajduje się także na tablicy upamiętniającej zmarłych rektorów i profesorów w seminarium włocławskim.