Ks. Sebastian Grotkowski

GROTKOWSKI SEBASTIAN

(?-1655), archidiakon kapituły katedralnej we Włocławku, fundator kaplicy Matki Boskiej Szkaplerznej w kościele pw. św. Jana Chrzciciela we Włocławku, doktor teologii i doktor obojga praw.

Informacje biograficzne są o nim niezwykle skąpe i pochodzą z akt kapituły włocławskiej, a zostały zebrane przez ks. S. Chodyńskiego. Był synem Jana. Pochodził z terenu ówczesnej diecezji płockiej. Prawdopodobnie nie wywodził się z rodziny szlacheckiej, na co wskazuje objęcie kanonii doktorskiej i brak wywodu szlachectwa w aktach kapituły. Przeczy jednak temu otrzymanie jednej z najznakomitszych prałatur w kapitule archidiakona. Rzecz trudna do rozstrzygnięcia. Studiował w Ingolsztadzie i Padwie. W tej ostatniej otrzymał doktorat obojga praw po publicznej obronie w dniu 27 VI 1615 r. Na obronie było kilkunastu znakomitych Polaków, m.in. Erazm Wojciech Herbert z Fulsztyna, Paweł Działyński, starosta bracławski, Jan hr. Rozrażewski, Andrzej Mszo- nowski, kan. włocławski, i inni.

Po powrocie z zagranicy został mianowany, w 1616r., kanonikiem kruszwickim, na miejsce zmarłego kan. Mateusza Brzeskiego. S. Grotkowski w chwili nominacji na kanonię kruszwicą nie miał święceń kapłańskich, a tylko cztery święcenia niższe. W rozumieniu ówczesnego prawa kanonicznego był jednak duchownym. Po objęciu kanonii otrzymał święcenia wyższe subdiakonatu z rąk bp. Pawła Wołuckiego, swego ordynariusza, następnie 11 III 1617 r. święcenia diakonatu, a w Wielką Sobotę 25 III 1617 r. -święcenia kapłańskie.

Po otrzymaniu święceń diakonatu został proboszczem parafii Dzierżązna, a od 22 III 1619 r. proboszczem w Kruszynie. Obowiązki proboszczowskie objął oficjalnie 24 II 1620 r. i pełnił je do swojej rezygnacji w dniu 19 V 1643 r. Wkrótce (15 IV 1621) został mianowany kanonikiem kapituły katedralnej we Włocławku i już 17 kwietnia, a więc w dwa dni po nominacji, bp P. Wołucki polecił mu wyjechać do Rzymu z relacją ad limina apostolorum.

Kanonik Grotkowski został wybrany przez kapitułę włocławską do powitania w jej imieniu króla polskiego Zygmunta III Wazę, który wracał przez Włocławek po wojnie z Gustawem Adolfem i księciem Sudermańskim. Własnym kosztem wybudował w 1635 r. kaplicę M.B. Szkaplerznej przy farze włocławskiej. W 1638 r. dostał prebendę św. Jakuba w Inowrocławiu. Jako kapelan i prebendarz zbudował i wyposażył tam nową kaplicę poświęconą przez bp. pomocniczego Piotra Mieszkowskiego. W katedrze włocławskiej ufundował jedną altarię (beneficjum proste, bez obowiązków duszpasterskich, związane z ołtarzem Pana Jezusa w nawie głównej).

Z polecenia bp. Gniewosza był wizytatorem archidiakonatu włocławskiego i kruszwickiego. Jego wizytacje, zachowane dotąd, należą do jednych z najlepszych. W 1637 r. S. Grotkowski został archidiakonem w kapitule we Włocławku. Zmarł w 1655 r.; miejsce pochówku jest nieznane.