Ks. Michał Ślipek

Po zakończeniu walk o Warszawę powrócił na teren diecezji włocławskiej. W swojej rodzinnej par. Charłupia Mała w dniu 1 XI 1939 r. wygłosił patriotyczne kazanie. Zagrożony aresztowaniem musiał opuścić rodzinne strony. W lutym 1940 r. został mianowany proboszczem par. św. Jana we Włocławku. Za otwarcie zamkniętego przez Niemców kościoła św. Stanisława we Włocławku był poszukiwany przez gestapo. W marcu 1940 r. po krach na Wiśle przedostał się do Lipna, a stąd do Czernikowa. Do listopada 1940 r. pomagał w pracy duszpasterskiej ks. Stanisławowi Piotrowskiemu, a po jego aresztowaniu przez gestapo 2 listopada przejął jego obowiązki. Mianowany został dziekanem dekanatów czernikowskiego i lipnowskiego. Był czasowo aresztowany za używanie j. polskiego podczas nabożeństw. W swojej pracy na Zawiślu niósł pomoc duszpasterską w parafiach: Osiek n. Wisłą, Czernikowo, Mazowsze, Działyń i Trutowo, gdzie był proboszczem w l. 1941-1945. Od początku pobytu na ziemi dobrzyńskiej zaangażował się w walkę cywilną z okupantem, a najpóźniej w 1941 r. został żołnierzem konspiracji, w szeregach ZWZ-AK. Zaprzysiężony prawdopodobnie przez Henryka Kopczyńskiego, pseud. Surma, komendanta Obwodu AK Lipno. Przyjął pseud. Dzwon. Udzielał się charytatywnie, wysyłając paczki żywnościowe do obozów jenieckich. Uczył konspiracyjnie dzieci, przygotowując je do przyjęcia pierwszej Komunii świętej. Zarówno w duszpasterstwie, jak i nauce religii pomagała mu Genowefa Jasińska-s. Norberta ze Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi.

Latem 1944 r. został powołany na stanowisko kapelana Okręgu AK Pomorze przez ppłka Jana Pałubickiego, pseud.: Gradus, Janusz, Piorun, i kierował referatem duszpasterstwa w tej komendzie. Na tym stanowisku rozwinął rozpoczęte w 1943 r. prace związane z organizacją tajnego duszpasterstwa na Pomorzu, współpracując w tym zakresie z księżmi: Józefem Rosińskim, pseud. Ira, Tadeuszem Szmidtem, pseud. Wierny, Janem Hącią, pseud. Życzliwy oraz kamilianinami Józefem Baratynem i Antonim Sołtusiakiem, pseud. Piotr. Na skutek nieporozumień związanych z metodami pracy konspiracyjnej stosowanymi przez nowego komendanta okręgu mira Franciszka Trojanowskiego, pseud. Fala, odszedł 22 X 1944 r. z KO AK Pomorze. Po aresztowaniu przez Niemców 1 VIII 1944 r. i osadzeniu w lipnowskim więzieniu, staraniem miejscowych urzędników niemieckich wyszedł na wolność.

Po zakończeniu II wojny światowej, 20 IV 1945 r. został mianowany proboszczem par. św. Gotarda w Kaliszu, pełniąc jednocześnie funkcję prefekta w Liceum Handlowym w Kaliszu. W najtrudniejszym okresie stalinizmu, 15 X 1950 r. został administratorem par. Brześć Kuj., którą to funkcję pełnił do 1955 r. 9 IV 1952 r. został dziekanem dekanatu brzeskiego.

W 1955 r. (10 II) podjął studia w zakresie historii sztuki na KUL-u, gdzie w marcu 1958 r. uzyskał tytuł magistra. Tego samego roku, 10 XII 1958 r., został proboszczem par. Dobrego Pasterza w Ślesinie, k. Konina. 16 IV 1970 r. otrzymał awans na stopień ppłka rezerwy. Zmarł 2 V 1971 r. w Ślesinie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu.