Ks. Leonard Stefan Karolewski

Przez niespełna sześć lat był administratorem pod włocławskiej parafii Michelin (1 XII 1959-17 VIII 1965). Wraz z pracą duszpasterską łączył wówczas funkcje urzędnicze w Kurii Diecezjalnej Włocławskiej: najpierw referenta w Wydziale Gospodarczo-Finansowym (25 IV-1 IX 1960), następnie w Referacie Nauki Katolickiej (od 1 IX 1960), a także stałego zastępcy diecezjalnego wizytatora katechetycznego (od 16 I 1962).

Z kolei przez ponad cztery lata zarządzał parafia Gosławice k. Konina (17 VIII 1965-20 XII 1969). najpierw jako administrator, a potem (od 8 XI 1967) jako proboszcz. Oprócz tego w dalszym ciągu powierzano mu różne funkcje związane z jego wykształceniem specjalistycznym; w 1969 r. (25 III) został mianowany wizytatorem nauki religii.

W końcu 1969 r. (20 XII) został przeniesiony do Włocławka, gdzie powierzono mu parafię św. Stanisława, którą kierował przez przeszło 20 lat. Oprócz solidnie prowadzonego duszpasterstwa ogólnego troszczył się przede wszystkim o zapewnienie w parafii dobrych warunków dla pracy katechetycznej. Między innymi przygotował tu najpierw dobrze wyposażone salki katechetyczne w bocznej nawie kościoła, a potem, w l. 80., wybudował specjalny dom katechetyczny. Zreorganizował prezbiterium świątyni i jego wystrój, a dla wygody wiernych założył w całym kościele centralne ogrzewanie i nowe nagłośnienie. Postarał się o pokrycie blachą miedzianą kopuły kościoła. Prace te były prowadzone systematycznie, mimo że w tym czasie parafia św. Stanisława została kilkakrotnie uszczuplona na rzecz innych, nowo powstałych parafii włocławskich. Ksiądz Karolewski pełnił też funkcję dziekana dekanatu włocławskiego II (1971-1989). Był jednocześnie zatrudniony w Kurii Diecezjalnej Włocławskiej: był dyrektorem Wydziału Katechetycznego (21 VI 1980 -21 IV 1988), a po śmierci biskupa włocławskiego Jana Zaręby został upoważniony (27 XI 1986) przez administratora apostolskiego bp. Romana Andrzejewskiego do zastępowania w określonych sprawach wikariusza generalnego. Był też członkiem Komisji ds. wychowawczych Seminarium Duchownego, Komisji ds. katechizacji, delegatem biskupa w sprawach wizytacji parafialnych, członkiem Rady Kapłańskiej. Przez jeden rok akademicki (1972/1973) wykładał zastępczo katechetykę we włocławskim Wyższym Seminarium Duchownym.

Za zasługi dla diecezji włocławskiej został odznaczony najpierw godnością kanonika honorowego kapituły katedralnej we Włocławku (1975), a potem jej kanonika gremialnego (1989). Uhonorowany był także godnością kapelana papieskiego (1986).

Zgromadził podstawowy księgozbiór przydatny mu do pracy naukowo-popularyzacyjnej, dydaktycznej i duszpasterskiej, który po jego śmierci w części (ok. 300 wol.) został przekazany do biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku.

Zmarł w szpitalu włocławskim 2 VII 1990 r. Pochowany został na cmentarzu w Zbiersku k. Kalisza.