Ks. Kazimierz Barcki

Po święceniach pracował przez dwa lata jako wikariusz w parafii Chocz. Dopiero w 1955 r. skierowano go na studia biblijne do Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Po ukończeniu drugiego roku i zebraniu materiału do pracy magisterskiej ks. Barcki został 10 VII 1957 r. odwołany do diecezji i skierowany na wikariat w Lubaniu. Stało się to na skutek decyzji prymasa Polski Stefana Wyszyńskiego, który uważał, że Akademia jest powołana i funkcjonuje niezgodnie z prawem kanonicznym. W 1958 r. wrócił na studia, tym razem na Katolicki Uniwersytet Lubelski. Stopień magistra i licencjata teologii w zakresie nauk biblijnych otrzymał 19 VI 1959 r. na podstawie złożonego egzaminu oraz pracy „Idea Boga w Księdze Daniela". Po egzaminie magisterskim został skierowany na stanowisko prefekta szkolnego do Budzisławia Kościelnego, ale na interwencję swego promotora, ks. Stanisława Lacha, pozostał na KUL do końca 1959 r. i rozpoczął zbieranie materiałów do pracy doktorskiej na temat „Kwestia monoteizmu w okresie Patriarchów”. W latach szkolnych i akademickich posiadł też znajomość języków obcych: łaciny i hebrajskiego, a z nowożytnych podstawową znajomość j. francuskiego i niemieckiego.

Brak biblisty w Wyższym Seminarium Duchownym we Włocławku zmusił biskupa Antoniego Pawłowskiego do powierzenia mu 1 I 1960 r. wykładów ze Starego Testamentu i j. hebrajskiego oraz archeologii biblijnej w tej uczelni. Brak pełnego wykształcenia biblijnego wymagał zgody Stolicy Apostolskiej na nauczanie Pisma Świętego w seminarium duchownym. Taką dyspensę uzyskał za pośrednictwem prymasa Polski, a ponadto zdał egzamin kwalifikacyjny do nauczania Pisma Świętego przed specjalnie utworzoną komisją biblijną przez kard. S. Wyszyńskiego na KUL. Równocześnie powierzono mu funkcję prefekta studiów. Wykłady i prace administracyjne sprawiły, że zaniechał pracy nad doktoratem, zwłaszcza że zapadł ciężko na zdrowiu, a przy ówczesnym możliwościach medycyny nie było dla niego ratunku. Wykładał w sumie osiem i pół roku (1960-1968), choć formalnie został odwołany ze stanowiska wykładowcy w seminarium dopiero w 1970 r. Prowadził także seminarium naukowe ze Starego Testamentu, na którym 25 alumnów napisało u niego prace dyplomowe. Ponadto był członkiem komisji egzaminacyjnej dla egzaminów wikariuszowskich oraz pełnił funkcję referenta duszpasterstwa biblijnego w Kurii Diecezjalnej Włocławskiej. Podjętej już w czasie studiów na ATK w Warszawie działalności pisarskiej zaniechał po bardzo krytycznej recenzji jednego z opublikowanych tekstów i po studiach do niej nie powrócił. Ma w swym dorobku zaledwie kilka drobnych publikacji z zakresu biblistyki.

Jako warsztat do pracy naukowej i dydaktycznej zgromadził osobisty księgozbiór, z przewagą dzieł z zakresu biblistyki, liczący ponad tysiąc woluminów, który uległ rozproszeniu po jego śmierci.

Przeżył 47 lat, w tym 17 lat w kapłaństwie. Zmarł 22 IV 1970 r. w domu księży emerytów w Ciechocinku, gdzie przebywał ze względu na zły stan zdrowia. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Goszczanowie. Jego nazwisko figuruje na tablicy upamiętniającej zmarłych rektorów i profesorów w seminarium włocławskim.