Ks. Edmund Krauze

Od 1 IX 1920 r., oprócz funkcji wykładowcy i dyrygenta chórów, pełnił także obowiązki prefekta w szkole kupieckiej i handlowej-klasy niższe (1 IX 1920-27 III 1921), a następnie w Państwowym Seminarium Nauczycielskim (27 III 1921-1923). Tego samego roku przyjął również stanowisko katechety w Gimnazjum Żeńskim Władysławy Aspis (26 IX 1921-1923). Dodatkowo pełnił także różne funkcje w Towarzystwie Nauczycieli Szkół Średnich i Wyższych, m.in. był członkiem komisji odczytowej, a jako wiceprezes Towarzystwa (1923/1924) znacznie przyczynił się do zorganizowania obchodów kopernikowskich we Włocławku. Pewne nieporozumienia w prowadzeniu chórów katedralnych, wyczerpująca praca szkolna (okresowo ok. 51 godzin lekcji tygodniowo), która negatywnie wpłynęła na jego zdrowie (leczył się w Łodzi), a także przeżycia po śmierci ojca (9 VII 1922), skłoniły go do rezygnacji z wszystkich obowiązków we Włocławku i podjęcia pracy parafialnej. Bp ordynariusz w formie podziękowania wyraził mu wielkie uznanie za podniesienie poziomu chórów katedralnych i 15 V 1923 r. mianował proboszczem par. Błenna, dekanatu izbickiego, w pow. kolskim.

Mimo obowiązków proboszczowskich ks. E. Krauze nie zerwał z muzyką. Należał do diecezjalnej komisji organistowskiej, prowadził też chór parafialny (Błenna). W ciągu wakacji w 1925 i w 1926 r. prowadził w Kole wykłady na kursach dokształcających dla katechetek szkół powszechnych. Jako proboszcz podniósł duchowo i moralnie parafię, dokończył prace uzupełniające w nowej plebanii (wybudowanej przez ks. J. Gąsowskiego) oraz poczynił wiele prac remontowych w i na cmentarzu przykościelnym. Po pięciu latach pobytu w Błennej (nie bez trudności duszpasterskich) 28 XI 1928 r. został przeniesiony do par. Mąkoszyn, dekanatu piotrkowskiego, w pow. nieszawskim. Jego zasługą było m.in. przeprowadzenie w tej parafii postępowania sądowego przeciwko gminie w Boguszycach w związku z bezprawnym zabraniem par. Mąkoszyn gruntu i domu, który ta przeznaczyła na szkołę.

Dnia 5 X 1932 r. został przeniesiony do par. Chocz, dekanatu kaliskiego północnego, w której pracował do 19 IX 1936 r., skąd przeniósł się do par. Grzymiszew, dekanatu tuliszkowskiego, w pow. konińskim. Jako proboszcz rozwinął w tej parafii Bractwo św. Barbary oraz Żywy Różaniec. Zatroszczył się również o działalność Akcji Katolickiej. Za jego to czasów dość dobrze funkcjonowały w parafii: Katolickie Stowarzyszenie Kobiet i Katolickie Stowarzyszenie Męskie oraz Żeńskie. W swojej działalności duszpasterskiej nie potrafił uniknąć zatargów z wiernymi, toteż 24 II 1939 r. musiał opuścić Grzymiszew i przenieść się do par. Dobrzejewice, dekanatu czernikowskiego, w pow. lipnowskim.

Po wybuchu II wojny światowej już 2 XI 1939 r. został aresztowany przez Niemców, a w lutym 1940 r. przewieziony do obozu w Stutthoffie, skąd 9 IV 1940 r. przewieziono go do obozu w Sachsenhausen, gdzie był szczególnie prześladowany na jednym z bloków obozowych. Zmarł prawdopodobnie w maju lub czerwcu 1940 r. na zapalenie płuc, następnie został spalony w tamtejszym krematorium.

 Ksiądz E. Krauze był autorem kilkunastu publikacji dotyczących zagadnień duszpasterskich i katechetycznych oraz dwóch związanych z muzyką kościelną: W sprawie organistów („Kron. Diec. Włocł.", 1920, t. 14, s. 87-89) oraz O stanie muzyki kościelnej w diecezji włocławskiej („Kron. Diec. Włocł.", 1922, t. 16, s. 168-171). Obie te publikacje dotyczą szkolenia organistów.