Ks. Jan Paweł Grajnert

Po święceniach kapłańskich przez rok był prefektem Gimnazjum im. ks. Jana Długosza we Włocławku. W 1933 r. rozpoczął pracę w kurii diecezjalnej, pełniąc jednocześnie funkcję kapelana bp. Karola Mieczysława Radońskiego. Był również kapelanem harcerstwa i wikariuszem włocławskiej bazyliki katedralnej.

W kilka dni po wybuchu wojny, 6 IX 1939 r., wyjechał wraz z bp. K.M. Radońskim do Warszawy. Stamtąd, przez Lublin, dotarli do granicy z Rumunią. Po przekroczeniu granicy rozpoczął się okres tułaczki. Przez Rumunię, Węgry, Turcję, Palestynę, a następ nie drogą morską wokół Afryki dotarli do Anglii.

Do Polski powrócił z bp. K.M. Radońskim 7 XII 1945 r. W 1946 r. został mianowany kanclerzem kurii diecezjalnej, a w dwa lata później również zastępcą wikariusza generalnego.

Doświadczył represji władz komunistycznych. Został aresztowany we Włocławku przez Urząd Bezpieczeństwa w nocy z 6 na 7 II 1952 r. Organa śledcze starały się udowodnić jego powiązania z aresztowanym wcześniej biskupem kieleckim Czesławem Kaczmarkiem oraz świadczenie pomocy w przekazywaniu do Watykanu informacji m.in. na temat gospodarki Polski. Taki charakter miały, według organów śledczych, składane obowiązkowo przez biskupa sprawozdania ze stanu życia religijnego w diecezji. Ostatecznie, wyrokiem z dnia 18 VIII 1955 r. został skazany na dwa lata i sześć miesięcy więzienia. W rzeczywistości ksiądz Grajnert przesiedział w więzieniu prawie rok dłużej, aniżeli opiewał wyrok.Po ukończeniu studiów specjalistycznych z historii sztuki, w latach 1957-1987 prowadził we włocławskim seminarium duchownym wykłady z historii sztuki oraz konserwatorstwa. Był także diecezjalnym konserwatorem zabytków kościelnych.

W latach 1960-1984 był proboszczem we włocławskiej parafii katedralnej, pełniąc jednocześnie w latach 1971-1976 funkcję wikariusza generalnego biskupa włocławskiego Jana Zaręby. W połowie lat 60. XX w. podjął dzieło renowacji świątyni katedralnej. W 1969 r. urządził nową kaplicę Najświętszego Sakramentu, adaptując na ten cel część zakrystii od strony południowej. W 1970 r. rozpoczął prace w prezbiterium, z którego usunięto wystrój neogotycki i przystosowano je do wymogów liturgii posoborowej. W tym też czasie dachy na katedrze zostały pokryte blachą miedzianą. W 1980 r. rozpoczęto prace konserwatorskie w kaplicy św. Kazimierza.

Ksiądz Grajnert zebrał znaczny księgozbiór, około 1500 wol., w którym najwartościowszą część stanowiły dzieła z zakresu historii sztuki (ok. 500 wol.). W testamencie przeznaczył je jako zaczątek biblioteczki podręcznej diecezjalnego konserwatora sztuki w kurii diecezjalnej, ale ponieważ nie było tam na nie miejsca, trafiły ostatecznie do biblioteki seminaryjnej we Włocławku.

W 1949 r. został kanonikiem włocławskiej kapituły katedralnej, w 1971 r. papieskim prałatem honorowym, a w 1974 r. prałatem kapituły katedralnej.

W 1984 r. przeszedł na emeryturę. Zmarł 18 XI 1987 r., pochowany został w kwaterze kapłańskiej na cmentarzu włocławskim przy al. Chopina. Jego nazwisko figuruje na tablicy upamiętniającej zmarłych rektorów i profesorów w seminarium włocławskim oraz na tablicy z wykazem proboszczów w katedrze włocławskiej.